Tijdens een Fundamentals training die ik laatst gaf, coachten de deelnemers uit de groep mij om de beurt en kreeg ik aan het einde van de coaching als overdenker mee: “wat is voor jou de allerlekkerste cake?” De cake was een metafoor voor de impact die ik met mijn coaching wil hebben.
Dat was er wel één om op te kauwen en de laatste weken heb ik de vraag meegenomen in m’n coaching. Ik ben bewuster op de impact van de coaching op de levens van mijn coachees gaan letten. Ik ben wat explicieter naar de impact gaan vragen en ik ben meer gaan letten op wat mijn eigen impactbevorderende en impactondermijnende factoren zijn.
De vraag -nog zonder het antwoord – zette dus al veel in beweging. Antwoorden die er kwamen deden me inzien dat alleen al deze laatste maanden de trajecten teweeg hebben gebracht dat er:
vertrouwde werkplekken zijn ingewisseld voor spannende nieuwe
sprongen naar leiderschapsposities zijn genomen
groei in leiderschap heeft plaatsgevonden
doelbewust gekozen is voor rust
gezonde kaders zijn gekomen
certificeringen zijn behaald
helende processen op gang zijn gekomen
En zo kan ik nog langer doorgaan, maar wat interessanter is, is dat het maken van dit lijstje me bracht bij de onderliggende impact die ik in elke coaching wil hebben: de ander weer dichter bij zijn/haar/hun essentie brengen om vanuit authenticiteit en eigen waarden keuzes te maken en meer vrijheid en balans te ervaren.
Wat mij als coach helpt om mijn maximale impact te hebben, is voelen dat de coachee en ik allebei evenveel in de relatie stoppen. Ik ga voluit als ik voel dat de coachee ook voluit gaat en vice versa. Dit fenomeen van de kracht van de relatie bespreken we altijd aan het begin van de coachrelatie en het werkt echt zo, als een van de twee de voet op de rem houdt (en dat kan ook ik zijn), is de coaching minder impactvol. Om dat te creëren is het belangrijk dat er geen ruis op de lijn is, dat er openheid is over wat werkt en wat niet, dat er permissie is om er ook naast te zitten en dat er transparantie is over wat we aan het doen zijn.
En wat mijn impact ondermijnt is als ik niet volledig aanwezig kan zijn. Ik laat bewust ruimte tussen mijn sessies om volledige aandacht te kunnen hebben. Het ondermijnt ook als de ander dat niet kan, dus tijd, plaats en omstandigheden goed afstemmen rondom een sessie loont echt.
Mijn lekkerste cake omvat geloof ik al deze impactvolle ingrediënten plus één die nog wezenlijker is dan alles wat je kunt regisseren: bezieling. Want als dat er is (en je kan het niet vastpakken, maar voelt het als het er is en ook als het er niet is), dán reikt de coaching sowieso verder dan de ruimte waar het plaatsvindt, dan brengt het in beweging wat vast zat en blijken bergen verplaatsbaar..
Wat een mooi recept voor een overheerlijke cake. Ik ken vele ingrediënten en tegelijkertijd smaken sommige naar meer en zetten andere me aan het denken: zitten die ook in mijn cake, hoeveel dan of hoe weinig …
Dank je wel voor het delen, het zet dingen in beweging