De eerste week

Waar te beginnen? Het voelt alsof ik hier al veel langer dan een week ben. Dat is het effect van nieuwe dingen doen, al je zintuigen gaan er van openstaan. De eerste twee dagen was het superfijn om met Kiyomi en haar dochters op pad te gaan. Het winkelcentrum als uitstapje, picknicken bij de kersenbloesem, haar vriendinnen ontmoeten.

Op dag 3 neem ik de trein van Nishinomiya naar Ashiya, een ritje van 12 minuten. Sachiko pikt me daar op met de auto, haar kinderen Aono en Akito zitten op de achterbank, we brengen hen eerst naar school en gaan dan naar haar huis om rustig koffie te drinken. Ik ken haar van het Co-Active leadership programma, net als Hitomi, die we een paar uur later in Kobe zullen zien. Dat voelt wel heel bijzonder, als we met ons drietjes aan de lunch in Kobe zitten en niet in Spanje, waar we een maand geleden met elkaar het leadership programma afrondden. Onze gesprekken gaan gewoon verder waar ze gebleven waren en ik realiseer me dat hier in Japan zijn een van de vele opbrengsten van het programma is, het heeft me een enorme dosis ‘gewoon DOEN’ gegeven en ik heb er deze prachtige mensen door ontmoet.

Op dag 4 pakken Sachiko, Aono en ik de trein naar Arashiyama, Kyoto en bekijken we de Tenryu-ji tempel, de tempel van de hemelse draak. Er ligt een prachtige tuin bij de tempel en erachter ligt een bamboebos dat ik van een plaatje uit een reisgids ken en wat op m’n lijstje stond van plekken waar ik naartoe wilde. Nu ben ik er!

Ook Koyasan, een boeddhistisch tempelcomplex in de heuvels, staat op m’n lijstje en op aanraden van Sachiko’s man blijven we er een nacht in een boeddhistische tempel slapen. Yumi, een vriendin van Sachiko gaat ook mee. Dankzij Yumi doen we dit tripje echt, want ik wilde Koyasan bijna schrappen uit mijn reisschema toen het wel erg vol begon te raken. Ik ben heel blij dat Yumi aandrong toch te gaan, want de tempels en de enorme begraafplaats zijn prachtig, de sfeer is heel kalm, we hebben het ontzettend gezellig met ons drieën en het eten is waanzinnig lekker. ‘s Avonds word ik ingewijd in het Japanse badritueel en we doen mee aan een zen-oefening om een oud geschrift over te schrijven. De volgende ochtend (Paaszondag in Nederland) zitten we al om 06:15 bij een boeddhistische dienst met gebeden en zang en om 08:15 zitten we op een kussentje en krijgen we les in zen-meditatie. De rest van de dag bezoeken we nog meer tempels en nemen we ‘s middags een oude panoramatrein en later nog snellere treinen terug naar Sachiko’s huis.

Dag 7, na alle verwennerij van gezelligheid, lekker eten en op gang geholpen zijn in dit land waar ik niets versta en waar ik alleen de borden op de stations kan lezen, wordt het tijd om reiziger te zijn. Ik ga alleen op pad. Via een koffie- en fotostop in Himeji, de stad van het witte kasteel, reis ik naar Okayama. Daar ben ik nu. Ik heb gisteren de mooie kenrokuen-tuin bekeken en het Okyama castle en moet nu m’n spullen in de tas gaan doen en om op tijd te zijn voor de trein en ferry richting Naoshima. Wordt vervolgd!