…is vaak het spannendst én het meest cruciaal. Waarom hikken we daar soms zo tegenaan? Van al je voorgaande eerste stappen kun je achteraf herleiden dat iets nieuws daarmee begon. Je brein weet dat het zo werkt, en toch…
Je kunt op het moment van een eerste stap het hele plaatje meestal nog niet overzien en als dat niet prettig voelt, leidt het vaak tot het uitstellen van actie. We vinden dan argumenten waarom eerst dit of dat op orde moet zijn voordat… vul maar in. Hoeveel dromen en plannen zouden er wel niet om die reden nooit van de grond gekomen zijn?
David Whyte heeft er een prachtig gedicht over geschreven:
Niet beginnen met de tweede of derde stap, maar met de eerste, die stap die je niet wilt zetten. Hij zegt het raak. De stap die je niet wilt zetten. Het gaat om een stap die dichtbij is, soms zo dichtbij is dat het je kwetsbaar maakt. Je uitspreken, zonder zekerheid ergens aan beginnen, je hart volgen.
Coaching is een plek om je eerste stap te identificeren. Want soms ligt die ook zó dichtbij dat je hem zelf over het hoofd ziet.